Bir amele
yaz günü bir bülbülü dinlemeye başlamış. Bülbül o kadar güzel şarkı söylüyormuş
ki amele ‘’ –Ah! Şu bülbül benim olsa da her gün yanımda şarkı söylese’’ demiş.
Amele sabah kalkınca camın önünde yine o bülbülü görmüş ve camı açıp bülbülü
hemen yakalamış. Neye uğradığını şaşıran bülbül kendisini bırakması için
ameleye yalvarmış. Ama amele bülbülü asla bırakmamış.
Bülbül
tekrar ameleye ‘’ –Ben sana bu şekilde şarkı söyleyemem’’ demiş. Amele de
‘’-Madem şarkı söyleyemezsin bende seni yerim’’ demiş. Bülbül de ‘’ –Benim etim
hiç güzel değil!’’ demiş. Bülbül bakmış olacak gibi değil ameleye ‘’- Bak! Eğer
beni bırakırsan sana 3 güzel öğüt vereceğim’’ demiş. Amele de bülbülü koyduğu
kafesten çıkarmış. Bülbül hemen dışarıya uçmuş ve ameleye şunları söylemiş. ‘’ –Sana söyleyeceklerimden 1.si şu: Asla bir
bülbülün sözüne inanma, 2.si, sahip olduğun şeyleri asla bırakma, 3.sü ise
elinden gidenlere asla kederlenme’’
''YORUMLAMA BİÇİMİ'' kısmını ''ANONİM''olarak değiştiriniz.. DönüştürDönüştür İfade Kullanİfade Kullan